Cranbrook-Nelson

Voor we naar Cranbrook vertrokken, hebben we nog de Loop naar Lake Minewanka gedaan en onderweg nog wat hertjes gezien. Het weer was heel mooi die ochtend. Om naar Cranbrook te rijden passeer je door Kootenay NP. Dit is na de Rockies, misschien een iets minder imposant park, maar toch echt de moeite.
Toen we een zijweg namen (Settler’s road) zagen we warempel 2 babygrizzly’s de weg overhuppelen. Hun mama zat aan de kant met grote ogen alles in de gaten te houden.
Vlak bij Cranbrook bezochten we nog Fort Steele. Een heritage dorpje in western stijl met alles erop en eraan. Een grappig detail: deze regio die in British Columbia gelegen is, behoort wel nog tot de Alberta tijdzone. Dit zorgde ervoor dar we Fort Steele in recordtempo (40 minuten)hebben bezocht tot onze grote spijt.
Cranbrook is een doorrrijdstadje Amerikaanse stijl.
S’avonds aten we bij Allegra, een mediterraans restaurant, dat ook door tripadvisor wordt aanbevolen. Een echte aanrader.

Na het verlaten van Cranbrook, hebben we Kootenay Lake gevolgd en de gratis ferry genomen in Kootenay Bay. Dit duurde een 35 tal minuten en was een leuk tochtje. Nadien was het niet zo ver meer naar Nelson. Toen we het stadje aan de rivier naderden wees de thermometer zo al 24 graden aan.
De eigenaars van de B&B, waren nog niet aanwezig bij onze aankomst, dus gingen we nog een toertje doen in de winkelstraten en langs de haven. Teruggekomen bij de B&B, trouwens een leuk adresje (mooie kamers, Leuke uitbaters, terrasjes vooraan & achteraan het huis,…), fristen we ons op en herbekeken we de wedstrijd van de rode duivels.
’s Avonds gingen we bij Tapasbar Sage eten.

Vandaag hebben we eerst heel lekker ontbeten in de B&B. Nadien zetten we koers naar het strand & park met speeltuin. Een voltreffer voor Floris. In de namiddag begon het jammer genoeg wat te regenen en besloten we een bumpy ride (geen asfalteerde weg met veel putten, stenen, smalle doorgangen, …) te nemen naar het Kookanee glacier park hier vlakbij. Dit leverde ons een mooi uitzicht en mooier weer op.

Morgen naar Osoyoos en daarna terug naar Vancouver!

Advertentie

Banff

Voor we uit Lake Louise vertrokken gingen we, aangezien het heel mooi weer was die ochtend, nog 1 keer naar Moraine Lake. Toen we vertrokken vanuit Lake Louise namen we de alternatieve route (1A), de Bow Valley Parkway. Dit is een mooie baan tussen Lake Louise en Banff met verschillende hikepaden, picknickplaatsen en mooie vergezichten. We stopten bij een aantal om foto’s te nemen en te eten.

In Banff aangekomen staken we ons licht op bij het visitor center. Nadien zetten we koers naar de Gondola, aangezien we daarvoor tickets gekocht hadden in het Columbia Icefield Center. En dat is echt wel de moeite, mooi zicht over Banff en alle andere bergen in de buurt! Als je wil, kan je ook nog via trappen naar een andere bergtop, maar dat zagen we niet zitten met Floris en de spierpijn na de Lake Agnes trail.

Daarna checkten we in bij ons hotel, Tunnel Mountain Resort. Opnieuw goed hotel, met aparte living zodat wij ook even apart kunnen zitten terwijl Floris slaapt. Na het inchecken, gingen we het centrum wat verkennen. Leuk en druk centrum, toeristischer dan Jasper ook. Wat niet per se een nadeel hoeft te zijn: veel winkeltjes, waardoor er toch redelijk veel te doen is. Voor het avondeten gingen we naar Trattoria Giorgio, in de hoofdstraat. En dat is een geweldige aanrader, mocht je ooit ook naar Banff gaan.

Vandaag gingen we naar Johnston Canyon, op de Bow Valley Parkway om de lower Falls te zien. Is normaal gezien een makkelijke hike, maar valt toch niet te onderschatten. Best de moeite, maar als je al wat watervallen gezien hebt, is het nu ook weer niet zo speciaal. In de namiddag deden we de scenic drive langs de Vermillion Lakes. Mooi, maar met de fiets waarschijnlijk nog plezanter. Ook reden we even de berg op waar het skiresort ligt. Daar zagen we een ganse kudde berggeiten, eindelijk wat wildlife in Banff dus! Zojuist gingen we iets eten bij the old spaghetti factory: goedkoop, maar slechte bediening. Nu proberen we Floris in slaap te krijgen…

Vele groetjes en tot schrijfs!

Lake Louise

Hoi, Broes nog eens! Ondertussen zitten we al in Banff en al over de helft van de reis, nog slechts 9 dagen…

Op dag 2 in Lake Louise stond de ochtend in het teken van de Rode Duivels. Gelukkig zonden ze de match uit op de gebruikelijke zender. Ze boften bij aanvang enorm op onze ploeg, want “Every world cup has its golden generation and this time it’s Belgium”. Wat ook grappig is: als ze in de studio tegen elkaar praten, kijken ze tussendoor recht naar de camera, bij ons totaal anders dus. Maar soit: ook wij beleefden een frustrerende eerste helft, ook al omdat we speciaal daarvoor dus binnen zaten terwijl het eindelijk eens niet regende. Maar dankzij de betere 2e helft, konden we toch met een gerust gemoed terug naar buiten.

Klaar voor dé grote wandeling van onze trip: op naar het afgelegen Lake Agnes, met bijhorend tea house. Een moderate wandeling van 3,8 km met hoogteverschil van 365 meter. En het was verdomd lastig, vooral tot aan het eerste tussenpunt: Mirror Lake. Vaak zeer steil en ook de sneeuw en ijsplekken maakten het er niet makkelijker op. Resultaat, met nog 800 meter te gaan: mijn t-shirt, trui tot zelfs jas doorweekt van het zweet. Bijna gingen we niet verder dan Mirror Lake.

Na een praatje met andere Vlamingen herwonnen we echter onze moed en trokken we verder voor nog eens 800 meter. Daar lag echter veel sneeuw en ijs, wat het nog technischer maakte. En toen dook plots het tea house en het meer op! Echt wel de moeite, ook al was een groot deel nog niet ontdooid. Iets gedronken en apple crumble gegeten en daarna terug naar beneden gewandeld. Vertrokken om half 1 en terug kwart voor 4. Moe, maar trots dat dit gelukt was met Floris. Een highlight op deze trip! Ondertussen was de zon ook weer van de partij, waardoor Lake Louise er nog mooier uitzag. ’s Avonds zijn we iets eenvoudigs gaan eten in de pub van het Post Hotel.

Vandaag eerste dag Banff achter de rug, meer daarover in een volgend bericht. Maar het is eindelijk opnieuw mooi weer! Wildlife report: vooral eekhoorns, we hebben de indruk dat het hier te toeristisch is om veel te zien. Ook al was de ganse area rond het hotel afgesloten voor hikes door grizzly’s, niets gezien hoor 🙂

Veel groetjes van ons drie, tot schrijfs!

Jasper NP, Columbia Icefield en Lake Louise

Mieke hier! Op vrijdag hebben we de Maligne Canyon & Lake bezocht. ’s Morgens in de Canyon hebben we de moderate wandeling genomen en die viel heel goed mee. Floris zit heel graag in de draagzak.
Maligne lake was nog wat verderop. We konden er in principe een boottocht nemen, maar door het slechte weer en de dure prijs hebben we dit dan toch maar niet gedaan. In plaats daarvan hebben we na de grote bui nog een heel eind langs het water gewandeld.
Toen we terugkeerden van Maligne Lake hebben we een beer van heel dichtbij kunnen zien en filmen. Het filmpje volgt zeker nog!
Terug bij de cabin, waar de zon al terug kwam piepen, ben ik nog met Floris naar het speeltuintje gegaan.
Rond een uur of zeven gingen we eten bij Jasper pizza.
Vrijdagavond kon Floris niet slapen dus om 22 uur nog toertje met auto gedaan. Toen hebben we heel rendieren gezien. Zeker een aanrader om ‘ ’s avonds laat nog een toertje te doen met de auto.

Zaterdagochtend zetten we koers naar Mount Edith Cavell. Leuke weg er naartoe! Spectaculaire gletsjer en flinke wandeling naar viewpoint gedaan. Het weer viel reuze mee. De zon deed deugd. We hebben daar dan ook over de middag geluncht met broodje van de bakkerij. In de namiddag hebben we de Athabasca Falls bezocht. Deze zagen er heel erg bruin uit, maar ook heel indrukwekkend. Bij de terugkeer terug een heel mooi rendier gespot.
In de late namiddag hebben we nog wat tijd bij de internetkiosk & speeltuin doorgebracht. We sloten de dag af met lekker eten bij Brewing & Co. Broes was wel wat ontgoocheld want hij bestelde een cheddar & bacon burger, maar er was geen bacon te bespeuren.

Zondagochtend vertrokken we uit Jasper. We gingen ons ontbijt deze keer halen bij de Bear Paw bakery, waar ze heel lekkere chocoladecroissants (en kaascroissants, waar halen ze het) verkochten. Het weer zat ons tijdens de rit naar Columbia Icefields niet echt mee. Maar we hadden weer eens geluk toen we onderweg, tussen de buien door, nog een heel mooie (en de eerste lange: 5,2 km) wandeling konden maken bij de Sunwapta Falls.
We zetten onze tocht nadien in de mist/regen verder en bij het arriveren bij het Columbia Icefield center & hotel, kochten we onze tickets voor de glacier Skywalk, Adventure & Banff Gondola.
We reserveerden plaatsen voor deze ochtend voor de Glacier Adventure. De Skywalk bezochten we gisterennamiddag nog. De Skywalk is een hangende metalen & glazen constructie boven de athabasca vallei/Canyon.
Wij vonden deze attractie wel ok, maar misschien wat overroepen.
Gisterenavond aten we dan in het hotel. Het eten was goed, maar wel wat prijzig. Geen wonder aangezien dit het enige hotel is, zo dicht bij de gletsjer.

Deze morgen toen we de gordijnen op de kamer opentrokken, viel onze mond open van verbazing, want we zagen dat het sneeuwde.
Nu ja, koud (onder de 10 graden) was het de dag voordien ook al geweest.
Om 9u30 vertrokken we met de bus & nadien met de ice explorer (een bus met ongelofelijk hoge & dikke banden) naar de gletsjer. Het was een speciale rit zo hoog in de bergen. Het was verrassend genoeg vrij warm boven op de gletsjer. We kregen voldoende de tijd om foto’s/filmpjes te maken en van het magnifieke uitzicht te genieten.
Terug in de Vallei trokken we richting Lake Louise. We kregen terug heel wat regen te verwerken. We beginnen nu toch wat uitgekeken te geraken op dit hondenweer. Onze dag werd wel nog opgevrolijkt door een bezoek/wandeling aan Peyto Lake & Morraine lake. Ons verblijf voor de komende 2 dagen valt weer heel goed mee. Dat is aangenaam als het weer wat minder is. En morgen gaan we vanuit Canada natuurlijk supporteren voor ons rode Duivels. Tot schrijfs!

Nanaimo, Whistler & Wells Gray Provincial Park

Broes opnieuw, met Mieke op de achtergrond! Opnieuw snelsnel een verslag posten want we zitten ondertussen in de Rockies (Jasper) en dat betekent Rockies WIFI. Kort vertaald: het werkt niet, dus old school wachten tot die ene pc vrij is en dan niet nerveus worden omdat de snelheid zeer traag is 🙂
Het wordt deze keer dus ook een kort verslag. Toen we vertrokken uit Nanaimo (Terrace View) had de gastvrouw een lekker ontbijt voorzien en ook de hond Daisy kwam nog eens langs : Floris in extase dus. Erna namen we de ferry naar Horshoe Bay om via de Sea to Sky Highway in Whistler te arriveren. Die highway is trouwens een echte aanrader met mooie panorama’s en watervallen onderweg. Whistler welf had een gezellig centrum, al is het meer iets voor waaghalzen want in de zomer kan je er spectaculair mountainbiken.

De dag daarna vertrokken we dan naar Wells Gray Provincial Park en dat was een zeer lange route, maar opnieuw mooi. We sliepen midden in de bossen, in een verlaten cabin. De eigenaars hebben we niet gezien, de cabin was open en er lag een briefje voor ons. Voor het avondeten reden we even het park binnen en het is echt een paradijs voor watervalliefhebbers. Zeer spectaculair en in alle vormen + er is weinig volk. Daardoor zagen we dan ook snel een black bear. Blijft altijd een zeer aangename ontmoeting! Erna gingen we bbq’en in de Wells Gray Ranch.

De dag daarna trokken we eindelijk naar de Rockies! En ondertussen hebben we al een zwarte beer van dichtbij gezien + black bear spray gekocht want Mieke vertrouwt het toch niet zo. Een uitgebreider verslag van dag 1 volgt later nog, maar we logeren opnieuw in een leuke cabin vlak bij Patricia Lake. Overigens in een zone die afgesloten is voor hikes omdat er een agressieve grizzly zit. Maar we blijven daar vooral rustig onder 😉
Het weer hier: laat ons zeggen dat Vancouver Island op dat vlak veel beter was, maar het kan elk moment omslaan. Overmorgen trekken we dan naar De Athabasca Glestjer.

Vele groetjes van ons drie!

Dag 7/8: rust en veel wildlife in Telegraph Cove

Dag 7 werd opnieuw een lange rit naar het noorden van Vancouver Island: Telegraph Cove, een idyllisch vissersdorpje met kleurrijke huisjes op palen. Onderweg zagen we een cougar (poema) oversteken. Wat blijkbaar zeer zeldzaam is, want sommige Canadezen die we tegenkomen hebben er nog nooit één gezien. Lucky bastards dus!

Maar eens aangekomen waanden we ons bijna aan het eind van de wereld, ware het niet dat men er een plastieken/fake motel heeft neergeplant. Maar als je alleen naar links keek, was het echt prachtig. Zoveel rust in een schitterende omgeving. En vooral leuk om in 1 van die historische huisjes op de ponton te kunnen overnachten… Onze bezigheden? Eens naar de linkerkant wandelen, eens naar rechts. En terug. En nog eens terug. Een warme chocomelk drinken. Maar dus vooral chillen. ’s Avonds gingen we genieten van de zalmbbq in het Killer Whale Cafe and Restaurant. Een aanrader! Om de dag af te sluiten, stak ik het haardvuur aan en ging ik mijn traditionele avondwandeling doen.

Zondag (vaderdag) gingen Mieke en Floris ontbijt halen bij het Seahorse Cafe (het werk is dus niet veraf). Erna gingen we het Killer Whale Interpretive Museum checken. Een superervaring, vooral dankzij het aanstekelijk enthousiasme van de gids! Erna gingen we tanken in Port Mc Neil, want de dag ervoor hadden we onze tank bijna leeg gereden. Op de terugweg draaiden we eens een zijweg in, op zoek naar beren op aanraden van de gids. En yup, na 50 meter was het zover: een kleine zwarte beer aan de rand van de weg! En shaken dat we deden 🙂

14 uur ging ik dan naar de cabin van North Sea Kayak Tours voor een tour van 2 uur. Aangezien het deze tijd van het jaar nog zeer rustig is, werd het een privétour 🙂
En het werd een onvergetelijke ervaring… Onderweg een zwarte beer gepasseerd, tussen walvissen gepeddeld, 2 zeeleeuwen gezien die hallo kwamen zeggen, eagles gespot en dat alles in een prachtige omgeving met een fantastische gids. Op deze manier word je echt één met de natuur.

’s Avonds gingen we opnieuw eten in het Killer Whale Cafe and Restaurant, waar we ondertussen vaste klanten geworden waren. Floris was er zoals altijd deze trip de ster van de avond omdat hij rondliep en lachte naar iedereen en zelfs flirtte met met een meisje. Jong geleerd is oud gedaan!

Erna ging F in bed en vertrok ik voor de traditionele avondwandeling. Die leverde zowaar nog 2 black bears op tijdens een praatje met Nederlanders, de eerste die we tegenkwamen op onze reis. Ik heb het dus over de Hollanders.

Vandaag vertrokken we dan naar Nanaimo, om morgen via de ferry terug te keren naar het vasteland. De dag begon alvast goed toen we opnieuw een beer zagen. Onderweg zagen we nog allerlei soorten herten.

Conclusie na Vancouver Island! Het westen van Canada is meer dan alleen Vancouver en de Rockies. Wie dit eiland niet in zijn trip opneemt, weet niet wat hij mist.

Hoogtepunt Broes: Telegraph Cove, daar heb ik mijn hart aan verloren en ik was toch wel wat emotioneel toen we vertrokken.
Hoogtepunt Mieke: Victoria want mooie combinatie van de stad en zee
Hoogtepunt Floris: hondjes, hondjes, schommels, glijbanen en nog eens hondjes. En eten natuurlijk.

Dag 5/6: a room with a view in Tofino

Hoi, Broes hier nog eens!
We konden de voorbije dagen niet op internet, dus komen hier ineens 2 blogposts.

Een paar dagen terug vertrokken we dus uit Victoria, om via Port Alberni naar Tofino te rijden. Een lange rit van ongeveer vijf uur, maar echt wel de moeite waard. Vanaf Port Alberni rijd je de bergen in met als logisch gevolg mooie panorama’s, vaak ook met watervallen of lakes. Op het einde verandert het landschap en lonkt de Pacific Ocean. Paradijselijke stranden, maar ook met het Pacific Rim National Park.

Eens aangekomen in Tofino checkten we in bij het Ocean Village Beach Resort. En dat heeft zijn naam zeker niet gestolen, want het ligt op Mackenzie Beach. Vooraf had ik een lower cabin gevraagd met zicht op zee en dat was ook het geval. Na een uurtje leverde dat al meteen iets op: de buren wezen naar de zee en daar passeerden 2 humpback whales. Kippenvel! Daarna trokken we naar het centrum en hielden we een bbq. Mieke vond het ’s avonds te koud voor een wandeling op het strand, maar ik kon me niet bedwingen. En het werd een prachtige zonsondergang 🙂

De dag erna trokken we het regenwoud in voor een makkelijke hike van 1 km, meteen een eerste test met Floris in de draagzak. In tegenstelling tot de fietstocht in Vancouver, viel dit zeer goed mee. Prachtig regenwoud ook! De rest van de dag cruisden we langs de kust tot in Ucluelet en checkten we enkele verlaten stranden.

Wat nu al opvalt: Canada is net als de VS superstrak georganiseerd. Zo weten we per trail perfect of het kan gedaan worden met de buggy. Ook is men in het verkeer zeer hoffelijk. Snelheden worden gerespecteerd en als je wil oversteken, stopt men meteen. Op een kruispunt moet meestal iedereen stoppen en dan mag diegene die eerst stopte opnieuw starten. Zie ik in België niet meteen gebeuren. Foto’s opladen via de WordPress app is een gans gedoe, dus komen die op Facebook!

Dag 3 & 4: Orca’s, Tea & geitjes in Victoria

Mieke speaking
Dag iedereen! Gisteren verlieten we met spijt in ons hart Vancouver, maar we keren gelukkig op het einde van de reis nog terug:)
Eerst gingen we de huurwagen halen bij Hertz. We vonden helaas geen gps in de auto, maar geen paniek we lossen dit wel op met de kaart & iPad.
Het voor de tweede keer rijden met een automatische auto viel een pak beter mee dan in LA. We zetten koers naar Vancouver Island via de ferry.
Dit leverde ons een heel mooie boottocht op.

Aangekomen in Victoria, losten we onze auto af aan het hotel, dat trouwens terug een voltreffer was, om nadien het centrum te verkennen. We wandelden langs het fairmont hotel ‘the empress’, het parlement en tal van leuke winkeltjes. Er hing een heel leuke sfeer. ’s Avonds gingen we pizza eten bij Famoso. Toen we terug naar het hotel gingen, was de zon aan het ondergaan. Een goeie afsluiter voor een plezante dag.

Vandaag, na een rustige nacht, hadden we maar 1 doel: Orca’s spotten!
Geen sinecure in juni. Maar eerst begonnen we de dag goed bij jamie’s met pancakes & omeletten. Ook Floris smulde van zijn French toast.
In de voormiddag trokken we naar beacon park en dat was een voltreffer, want in het park ligt er een children’s farm.
Floris leefde zich uit met geitjes aaien, eekhoorntjes volgen en varkens aanstaren. Daarna trokken we naar Fisherman’s wharf, waar we genoten van superlekkere zalm taco’s & tonijn broodjes.

Maar goed we wilden Orca’s zien en dit kon gelukkig door het winnen van een wedstrijd op de website van Orca spirit Adventures. Het was een leuke tocht, maar soms wat frisjes. Constant speurde men de zee af naar iets van walvissen, maar niets te zien… Het leek dus op een ontgoocheling uit te draaien. Maar toen we bijna gingen terugkeren, kwamen we plots ogen te kort. Killer whales! En niet 1, maar verschillende, minuten lang. Foto’s nemen was wel moeilijk, maar we hebben ze wel gezien. Iets wat we dus alvast van de Bucket list mogen schrappen.

Morgen trekken we naar Tofino, een rit van 4.5 uur.

Vele groetjes van ons drietjes

Dag 2: buggy VS fiets

Broes speaking! Het is hier nu 4u43 en jawel, ik ben al wakker :). We zitten ook al in bed van kwart voor negen, dus dat kan er ook mee te maken hebben. Gisteren (maandag dus) hebben we het centrum van het mooie Vancouver verkend. Te voet, met de buggy deze keer en F is de ganse dag zeer flink geweest. Blijkbaar vindt hij dat dus leuker dan fietsen.

We zijn gestart aan de jachthaven, dicht bij Stanley Park en zo zijn we het ganse wandelpad langs het water gegaan. Langs de watervliegtuigen, het Convention Center (met leuke ligbanken), een Disney cruiseboot en Canada Place. Dat laatste ziet er van ver fantastisch uit en is een icoon, maar eens je er bent valt het een beetje tegen. Misschien ook omdat de Disney boot het zicht versperde.

Ondertussen waren we op zoek naar een nieuwe memory card voor de camera, want we konden geen foto’s meer nemen of bekijken. Het zal afwachten worden of we de foto’s van dag 1 kunnen recupereren. Maar soit, op naar Gastown dan, het oudere gedeelte van de stad. Oud is wel relatief, want tal van designzaken hebben zich in deze wijk gevestigd, wat de buurt een aangenaam karakter bezorgt.

We wandelden tot aan de tenten van Cirque du Soleil en sloegen Robson Street in, dé winkelstraat van Vancouver. Hier zit je in een New York sfeertje: lots of shops, traffic, maar ook veel honden en dat vindt Floris steeds zeer plezant. Lunchen deden we bij Bellagio’s op Robson Square. Lekker gegeten, maar opnieuw waren de porties immens. Of eten wij Europeanen veel minder?

Aangezien ons hotel in Robson Street ligt, gingen we een middagdutje doen. Daarna gingen we een ijsje eten in het Gelarmony Gelato Cafe (merci Trotter) en wandelden we nog eens langs het water van English Bay Beach met het fantastische speelplein. Eten haalden we bij Wholefoods Market: een leuke winkel waar je zelf een box vol groentjes met dressing kan samenstellen.

Day 2 facts:
– de buggy formule werkt nog steeds
– nog steeds mooi weer: 24 graden
– ik voel spieren waarvan ik niet wist dat ze bestonden (dankzij de fietstocht met die kar achter me)
– Vancouver is effectief 1 van de meest leefbare steden ter wereld, al komt San Francisco ook aardig in de buurt
– vanaf nu kunnen we opnieuw foto’s nemen en misschien ook posten

Straks halen we de auto op en start de échte road trip, op naar Vancouver Island!

Dag 1: Vancouver verkennen per fiets!

Mieke speaking!
Deze morgen, na een redelijke nacht (Floris heeft nog last van de jetlag), voor dag en dauw opgestaan om fietsen te huren next door. De bike rental-uitbater was precies ook nog niet goed wakker:), maar gaf ons toch al 10% korting op 2 fietsen en een fietskart voor Floris. We zagen het helemaal zitten. Het plan was om Stanley park, de groene long van Vancouver, te verkennen. We waren ervan overtuigd dat Floris de rit in de kart heel leuk zou vinden, maar jammer genoeg dacht hij daar anders over. Daardoor fietsen we redelijk snel door Stanley Park. Wat een beetje jammer is, want het is echt wel de moeite. Het zicht vanop de seawall is langs alle kanten prachtig, zeker op een zonnige dag als vandaag (25 graden).

Na de middag, we hadden ondertussen al een heerlijke burger gegeten, ging het een pak beter. We passeerden bij 2 speeltuinen en Floris kon zich uitleven op de schommel en de glijbaan. Uiteindelijk hebben we nog een groot deel van de westelijke kant van het centrum gereden, langs English Bay Beach, Second Beach en nog enkele andere parken. Een zeer leuke fietstocht! Supergoed georganiseerd ook, met bike lanes die gescheiden zijn van walk lanes.

’s Avonds gingen we niet ver van het hotel Italiaans, hoe kan het ook anders met zo’n pasta lovers als wij, eten. Floris sliep de ganse tijd, superhandig dus. Zeer lekker gegeten trouwens in de Ciao Bella in Denman Street, alleen waren de porties nogal groot dus toch maar een doggy bag gevraagd. We gingen vrij vroeg slapen, want we wilden goed wakker zijn om de dag nadien Vancouver Gastown (oude gedeelte van de stad), Chinatown en het stadscentrum te doen.
Maar daar lees je meer over in ons volgende verslag.

Één aangename vaststelling wel al na amper 2.5 dagen: de mensen zijn hier supervriendelijk!

Vele groetjes van ons drie!