’s Ochtends moesten we al vroeg uit de veren, want opa ‘Tin’ kwam ons kwart voor zes ophalen, op naar de luchthaven van Rotterdam. Vlotte rit en vooral een eenvoudige luchthaven. Voor niets vooraf gestresst over waar we konden parkeren, want de luchthaven is niet veel groter dan die van Oostende !).
Valiezen ook snel kwijt, wat geen sinecure is met drie grote valiezen, een buggy en drie stuks handbagage. Bij de security werden we geconfronteerd met het nieuwste terroristische snufje: plat water in de beker van Floris. Die moest volledig geledigd worden om 3 meter verder met exact hetzelfde terug gevuld te worden. Maar hey, zo voelden we ons wel superveilig in het vliegtuig.
De vlucht Rottterdam-Londen verliep supervlot, ook al omdat Floris geen last had van oorsuizingen. Heathrow dan: toen we aangekomen waren in de juiste terminal, waren we volledig chill. Tot we een bord zagen dat we nog een metro moesten nemen! 15 minuten extra. Geen paniek, ook dat ging vlot.
De security in Londen was wel een ander paar mouwen! Duurde zeer lang en de staatsgevaarlijke zak van Floris werd in detail onderzocht. Maar so far so good, want dankzij Floris konden we een ganse rij voorbij steken om op het vliegtuig te gaan. Goeie service, want vlak na het opstijgen installeerde men al een sitter. Onze kleine man viel ook meteen als een blok in slaap, het leek wel een droom 🙂
Uiteindelijk heeft hij een halfuurtje geslapen, tijd genoeg om het begin van Monuments Men te zien. Toen we zijn groentepap wilden geven, werd hij wel wat humeurig. Ook al omdat het een halfuur duurde tegen dat het opgewarmd werd. De rest van de vlucht bleef mijnheer maar eten, waarschijnlijk evenveel als ons. Slapen zat er niet meer in, maar deel 2 van de vlucht ging wel vlotter.
Na meer dan 9 uur kwamen we dan eindelijk aan in Vancouver, waar we opnieuw een ganse rij (25 minuten wachttijd!) voorbij mochten steken. Gelukkig zat daarna wel een oplettende dame bij de douane, die doorhad dat we gevaarlijk melkpoeder wilden binnensmokkelen. Op naar de dienst agrarische blablabla, die het goedje verder ging onderzoeken. Duurde welgeteld 3 seconden: “Babyfood? Okay en stempel”.
Maar dan waren we eindelijk in Canada. Taxiritje ging vlot en we kwamen aan in een zalig hotel: Times Square Suites. Eventjes op verkenning geweest tot aan het water, met zicht op Canada Place en Stanley Park. Maar toen ging het licht uit bij mij en Floris. Snel naar de Safeway voor wat voeding en daarna volledig strike in bed… Zondag Stanley Park! Edit: daar zijn we dus ondertussen geweest, met de fiets. Meer daarover in een volgende post 🙂
PS: helaas een post zonder foto’s, maar dat komt wel nog.
Reisverslaafd 